Alles. Dat lijkt me het beste.

​

Een samenwerking met illustrator Martha Verschaffel.

Bibliofiele uitgave op 60 exemplaren.

​

​

Uit VETO, 2015:

​

(...) Nog confronterender is het gevecht tussen woord en beeld in 'Alles. Dat lijkt me het beste.' van Stijn Vranken en Martha Verschaffel. Waar het woord van Vranken de realiteit krampachtig tracht vast te houden, getuigt Verschaffels vervagende potloodlijn net van een verslappende controle.

​

Martha Verschaffel versnipperde het oorspronkelijke gedicht. Vanuit de overblijvende tekstflarden en de beelden die daaruit ontstonden bouwde Stijn Vranken telkens weer een tekst op. Zo ontstond een wisselwerking van opbouwen en afbreken,

 

Zalig de niet meer wetenden? Neen, dit werk onthult de verschrikkelijke woede waar dementie mee gepaard gaat. (...)

​

​

​

(...)

We moeten volhouden dat dit blikveld, hoe bewolkt ook, 

in elk geval massief is. Deze hand een hand, deze aarde

tastbaar, een eeuwenoud concentraat. Blijven volhouden

dat alles waar is. Of tenminste toch echt.

(...)